Huzur

Gözlerini kapat ve ne gördüğünü söyle,
Hadi ama !
Gülen bir ay göremezsin ki...
Hayır, beklediğim cevap karanlık değildi,
Sessizliği bozan bir kulak çınlamasıydı.
Huzur bulurum diye ne zaman sussam,
Ne zaman sıksam gözlerimi,
Hep bir uğultu.

                                 Dediler ki;
                          Kafandan çıkar almayı düşündüğün eşyayı,
                          O zaman umduğun huzur karşılayacak seni.
                          Elle tutulur her şeyi tam olanın,
                          Görünmeyeni eksik olur, mutluluk gibi...




Nefes

Dertsiz başıma fes taktım!
Kimine gülünç,
Kimine anlamsız,
Boşlukta yankılandım.
Hep dedim,
Hiç dedim,
Tabi olduğum zamana daldım.
Kâh inandım,
Kendimi kandırdım.
Düşünmeyi,
Ölçmeyi,
Parçayı ve bütünü,
Anladığımda nefes aldım.