Umudun ve ümitsizliğin birbiri ardına gelen bir zamandayız sanki. Ne yapmamız gerektiğini anlamadık. Kaosun içinde kafasını kaldıramayan bireyleriz galiba. Hayat bir sınav elbette ama her geçen gün sorularım artıyor. Bazı konularda çözüme ne zaman geçeceğim hiçbir fikrim yok. Evrene güzel mesaj yolla, pozitif ol cümleleri çok sıradanlaştı. Evrene karşı savaşçı ruhlu olmak yerine insanlara karşı savaşma vakti geldi. Sevdiklerimizle aynı yolu paylaştığımız zaman daha güçlüyüz. Güvenebildiğimiz insanların sayısı ise bir elimizin parmak sayısını geçmez.
Yine kafamın çok karışık olduğu günlere dönmek istemiyorum. Söyleyin ne yapmam gerekiyor?
Hırsa mı bürüneyim? Dua mı edeyim? Yoksa hayırlısı diyip rutin bir hayata mı döneyim?
Umarım içimdeki çelişkili durum göz kapağım gibi ben farketmeden kapanır. Tekdüze güneşli günler olacak gibi bir beklentim yok tabi. Kar da yağsa kaymasını öğrenmek istiyorum.
